Swing Dealers JazzCafé Den Egger - Scherpenheuvel review & pictures: Freddie |
 |
Vorig jaar was deze combinatie ook al te gast in het JazzCafé Den Egger te Scherpenheuvel maar toen was het al een maand later en met meer licht en beter weer zaten er toen misschien al wat jazz liefhebbers in de tuin wat toen resulteerde ineen mindere opkomst. Jan Muës heeft deze Swing Dealers voor de editie 2.0 een second change aangeboden en daardoor zijn ze nu als laatste groep weerom hier te gast, hopelijk nu met meer opkomst of komt de voetbal op TV weer roet in het eten gooien!
Allee soit, we zijn er om naar jazz te luisteren en een aangename avond te kunnen beleven en het ziet er naar uit dat de opkomst in vergelijking met vorig jaar een stuk beter Een vaste setlist valt er niet te bespeuren dus gebeurt het hier allemaal wat à l’improviste maar dat stoort ons nu echt niet want de nodige humor die er bij te pas komt valt best wel te smaken zoals bij het volgende nummer van Eddie Who… Eddie Harris de tenorsaxofonist waarvan zelfs een Miles Davis fan van was en met ‘Cold Dick Time’ gaan de Swing Delaers lichtjes de ‘funky’ toer op. Met een eigen compositie uit hun CD ‘Hot Arrabbiatta’ deinen we met ‘Lazy Today’ toch relaxed naar de pauze toe.
Tijd voor het eerste verzoekje van een zekere Ann en met ‘Carry On’ gaan we hier de sentimentele en melancholische toer op al zijn de lyrics van dit nummer bijzonder hoopvol en constructief te noemen. Nog verzoekjes? En ja, want ook Jan De Haas kan humoristisch uit de hoek komen en zo komen we in het straatje van Latin jazz terecht met bij het ‘Brazil’ van Ary Barroso en ook al kinkt dit nog steeds even fris toch dateert dit nummer al van 1939, gelukkig is dit een instrumentale versie ;-)
Nog eens benadrukken dat een installatie en het uitlichten van de artiesten als primordiaal moet worden beschouwd indien de technische crew fier op hun job zouden willen zijn, zo niet zijn deze mensen niet op hun plaats. |
|
|
|
Swing Dealers zijn in hoofdzaak Jean Van Lint op contrabas en Vincent Mardens op tenorsax. Net als vorig jaar is dit duo aangevuld met Dirk Van der Linden op keyboards en Jan De Haas aan de drums. Deze Swing Dealers zijn officieel gevestigd in Ghent en staan erom gekend zeer ontspannen en toegankelijke jazz te brengen meermaals gespekt van enige humor en misschien is dit wel de reden waarom onze Jan er zo goed mee overweg kan. De soundcheck (die er eigenlijk geen was) liep nu niet meteen van een leien dakje daar het geluid ver de wensen overliet waardoor bij mij de herinnering levendig werd dat ik vorig jaar al stelde dat deze minuscule HK boxen niet meteen goede kwaliteit zouden afleren wanneer vocale jazz op het voorgrond treed. Een setje dat je voor minder dan een paar duizend euro’kes kan aankopen is nu niet bepaald professioneel te noemen voor een CC met deze omvang of gaat de organisatie ervan uit dat er alleen kwaliteit komt in de grote zaal, zo ja moet ik het bestuur zwaar teleurstellen want er is met regelmaat meer kwaliteit te beluistern hier in de foyer dan één of ander BV een bom geld komt opstrijken in de grotere zalen met iets wat als ondermaats mag worden beschouwd.
is en dus kunnen deze Swing Dealers er aan beginnen met enkel onze favoriete muziek in het achterhoofd. Na een paar instrumentale nummers waarbij iedereen van deze ‘Dealers’ zijn moment de gloire mocht beleven werd het tijd voor het eerste vocale nummer wat we kregen met ‘Just One Of These Things’ van Cole Porter uit 1935 en het leek wel de wet van Murphy want de vocale weergave uit deze kinderboxjes leek als twee druppels water op het geluid uit 1935 of waren we hier naar een oude monotone 78 toeren plaat aan het luisteren. Ergens zag ik Jan Muës al lichtjes zijn kookpunt bereiken maar er was nog weinig aan te doen en de Swing Dealers professioneel als ze zijn lieten het niet aan hun hart komen en deden er alles aan om ons te laten genieten zo goed en zo kwaad als het maar kon.
Na een instrumentaal nummer om terug op warmen zijn we volledig aan het laatste luik van de avond toe. Een 2de set waar ook de verzoeknummers aan het eenzame hartenbureau mogen worden ingediend maar eerst krijgen we nog iets waar deze Swing Dealers sterk in zijn en dat is pop in een jazzy jasje steken. Met ‘Still Haven’t Found What I’m Lookin’ For’ krijgen de niet echte jazz adepten toch ook verteerbare kost te horen en ‘Bono’ en ‘The Edge’ zouden wat fier zijn om dit arrangement te kunnen beluisteren als lijken de basakkoorden veel weg te hebben van deze van Steely Dan waarbij Rikki zijn nummer niet mag verliezen maar wij verliezen onze aandacht zeker niet en een warm applaus is daarmee het gevolg.
De verzoekje blijven maar komen maar toch beslist Jean dat het aangename de bovenhand moet kunnen halen met het vrolijke ‘It Happened in Monterey’ en met dit oudje van Ol’ blue eyes belanden we op deze trip bij de crooner jazz. Tij om aan het einde van dit concert te beginnen werken en daarvoor opteren Jean, Vincent, Dirk en Jan voor terug een eigen werk met ‘From The Other Side’ dat net als dat over Monterey ook op hun CD te beluisteren valt. De afsluiter is eentje van Duke Ellington en deze ‘Cotton Tail’ componeerde hij met Gherswhin zijn ‘I Got Rhythm’ in het achterhoofd. We konden deze Swing Dealers uiteraard niet laten vertrekken zonder ‘encore’ en ook al wilde de Swing Dealers het allemaal een beetje beter maken door in te spelen op de interactie van het publiek toch bleven de jazz liefhebbers de mensen van Den Egger met de vinger wijzen maar uiteraard hebben de Swing Dealers hier het beste van hunzelf staan geven en daarvoor verdienen ze een warm en respectvol applaus…misschien derde keer, goede keer?